O „Wiośle”

Ogólnopolski Festiwal Impro „Podaj Wiosło” to inicjatywa powstała w roku 2012 w głowach Weroniki Uziak i Wojciecha Tremiszewskiego. Z założenia jest to uczta dla widza, jak i czas spotkań improwizatorów z całej Polski.

Ale niektórzy z Was mogą zapytać czym w ogóle jest impro.

Impro (amer. Improv) jest jedną z formuł szeroko rozumianego teatru improwizowanego. Stanowi formę występu, w którym aktorzy grają bez przygotowanego wcześniej scenariusza: improwizując urzeczywistniają na scenie pomysły widzów – współuczestników wydarzenia, a czynią to w ściśle określonych ramach gier bądź dłuższych form występu. Ta twórcza współpraca owocuje nieobliczalnymi i niepowtarzalnymi występami, na które piekielnie gorąco zapraszamy.

Za granicą Impro znane jest już od połowy XX wieku, stanowiąc równorzędną gałąź rozrywki, a także bardzo często jest wykorzystywane w treningu aktorskim. W Polsce Impro działa niemal dekadę i jest prężnie rozwijającą się formą sztuki scenicznej.

Natomiast samo „Podaj Wiosło” wzięło swą nazwę od niegdysiejszego spektaklu Teatry Wybrzeżak pod takim tytułem. Spektakl/szoł ten wymyślony i wyreżyserowany przez Marzenę Nieczuję-Urbańską grany był przez Wybrzeżaków w latach 1997-2002 na różnych scenach Gdańska (w tym w Teatrze Miniatura:)). Była to w części improwizowana parodia telewizyjnego tokszołu, z kretyńskim, śmiejącym się z własnych dowcipów o babie prowadzącym, który gościł w swoim programie bardzo dziwnych gości. Przez lata grania spektaklu skeczo-scenki z gośćmi zmieniały się. Pozostawał natomiast absurd, głupawka, idiotyczny prowadzący i rozwałka studia na koniec w wykonaniu Lordów z Ciemności.

Choć forma festiwalu ewoluował przez kolejne edycje festiwalu, nadal to co się najbardziej liczy to ludzi i ich pomysły. W środowisku improwizatorów, festiwal „Podaj Wiosło” ma już ugruntowaną pozycję i dobrą renomę. Ci co byli wiedzą. A Ci, którzy chcą się przekonać, zawsze będą mile widziani. Nie pozostaje więc nam nić innego, niż zaprosić Was, drodzy widzowie i improwizatorzy na tworzenie wspaniałej, festwialowej po raz kolejny… I kolejny. I tak aż do końca świata. Lub pomysłów.